پرویز شاپور تا سی سالگی دست به قلم نبرد و اگر برد تن به چاپ آنها در مطبوعات آن زمان نداد و بعد از سی سالگی بود که متن های کوتاه تک جمله ای نوشت که به دلیل شمایل کاریکاتور گونه ای که این کلمات در کنار هم چیده شده داشتند، نام کاریکلماتور را روی آنها گذاشت. جمله هایی نو، متفاوت و شاعرانه که بسرعت به ذهن و زبان مردم راه پیدا کردند و شاپور را که شخصیتی درونگرا داشت، به شهرت رساند. پس از گذشت حدود 18 سال از مرگ پرویز شاپور، کتابی به عنوان «خودنویسم را از آفتاب پر می کنم» شامل نامه های پرویز شاپور به فرزندش کامیار منتشر شده است. کامیار تنها پسر فروغ فرخزاد و پرویز شاپور در کنار فرناز تبریزی گردآوری و تنظیم این نامه ها را به عهده داشته و انتشارات مروارید آن را در191 صفحه و با شمارگان 550 منتشر کرده است. فرناز تبریزی در مقدمه این کتاب می نویسد: «نامه ها حکایت هشت سال دوری شاپور از کامیار است که برای ادامه تحصیل به تشویق خود او راهی کشور انگلستان شده بود. از نظر من نامه های شاپور حرف های صمیمانه پدری است که قصد دارد در زندگی پسرش حضور داشته باشد و نمی گذارد دوری راه بین شان فاصله ایجاد کند، دیگر آنکه با توجه به بازه زمانی نسبتا طولانی نگارش آنها می شود حدود یک دهه از تاریخ معاصر و روند زندگی برخی از هنرمندان آن دوره را به شکل ضمنی و گزارشی دنبال کرد. دانستن و خواندن روایت شخصی او از جهان پیرامونش که صدالبته به جهت ویژگی آن به خودی خود جذاب است نیز دارای نکاتی آموزشی برای رسیدن به اهداف شخصی خواننده است.»