همچنان که ایلین استن در کتاب «تمرین های تئاتر فمینیستی: کتاب راهنما» اشاره دارد، تئاتر فمینیستی به مسئله بازنمایی تصویر زنانه در نظام های رایج مردسالار واکنش انتقادی نشان داده و در پی کشف و افشای مناسبات، کالایی شدن و شی ء وارگی اندام زنانه است. نظریه فمینیسم فرهنگی به درستی اشاره دارد که حتی رویکرد واقع گرایانه در اجرای متون نمایشی، خود می تواند به بازتولید مناسبات کمک کند و همچنان تصویر دلخواه نظام مردسالار سرمایه داری متاخر از زن منقاد را به میانجی انواع فرم های هنری، ادبی و سینمایی، به نمایش گذاشته و رویت پذیر کند. پیشنهاد این است که با رویکردی غیرواقع گرایانه، وقفه ای در این فرایند پیچیده