احساسات این روزهای فلسطینی ها ملغمه ای از خشم و ناراحتی است. پس از آنکه رئیس جمهوری امریکا بیت المقدس را به عنوان پایتخت رسمی اسرائیل معرفی کرد، تازیانه دیگری بر روح زخمی مردم فلسطین فرود آمد. اعلام تصمیم ترامپ، باعث شد تا بار دیگر اثبات شود گاهی رهبران قدرت های جهان در تصمیم گیری تا چه اندازه بی ملاحظه می شوند و بدون دانش دست به عمل می زنند. مشکل فقط اعلام رئیس جمهوری امریکا نیست؛ بلکه کنار هم چیدن مجموعه اتفاق های اخیر معنای جامع تری از خواسته او را نمایش می دهد. این نتیجه شکست جامعه بین الملل در برخورد با خشونت و نقض حقوق بشر اسرائیل، حمایت طولانی مدت امریکا از اسرائیل، بی کفایتی دولت فلسطین و از همه مهم تر دوستی تازه محکم شده دولت امریکا با کشورهای عربی است. دردناک تر از هرچیز این است که رقابت جویی های منطقه ای روی بحران فلسطین سایه انداخته است و در همین شرایط با توافقنامه ها و قراردادهایی که هیچ کدام از مواردش اجرایی نمی شود، تلاش می شود صدای فلسطینی ها خفه شود و نیازهای اصلی شان: عدالت، آزادی و احترام نادیده گرفته شود. فلسطین دهه هاست که نیازهایش را برای خودکفایی و حقوق بشر ابتدایی تکرار می کند اما رهبران فلسطین و جامعه بین الملل برای رسیدن به توافقی دیگر، چندان به آنها توجه نمی کند و در نتیجه این توافق ها چیزی جز سرکوب و درگیری بیشتر نصیب مردم فلسطین نمی شود.

امروز هم شاهد این هستیم که جامعه بین الملل و رهبران کشورهای عربی بار دیگر دادخواهی مردم فلسطین را نشنیده می گیرند و تمام ترس هم شروع دور تازه اعتراضات فلسطینی هاست. غافل از اینکه واکنش مردم فلسطین به دلیل این است که اعلام رسمی بیت المقدس به عنوان پایتخت اسرائیل با خشونت و سو ءاستفاده از حقوق بشر ممکن شده است. زمانی که رهبران جهان مدعی می شوند که تصمیم ترامپ، باعث به بن بست رسیدن مذاکرات صلح و نابودی ثبات منطقه می شود، باید بدانیم از زمانی که اسرائیل اشغال فلسطین را آغاز کرده، در منطقه نه صلحی وجود دارد نه ثباتی. لابه لای جملات سخنرانی روز چهارشنبه ترامپ، پیام اسرائیل خطاب به مردم جهان نهفته است: اگر مدام و مدام قصه ای را در گوش جهان بخوانی، روزی می آید که جهان آن را باور می کند، با آن کنار می آید و تو به آنچه می خواستی، می رسی.