در این خانه، محبت مسری است؛ خانه ای که درش همواره باز و میزبانش پذیرای گرم میهمان هایی است که البته کمتر میزبانی را خوش می آیند. در این مامن، گرمای مهربانی بیشتر از هر چیز دیگری احساس می شود و در آن خبری از بی مهری نیست.

این خانه که بیش از یک دهه قدمت دارد، به همت و هزینه های شخصی مردی پا گرفته است که یقین دارد هیچ چیز مثل «محبت» در قلب های یخ زده جا خوش نمی کند و بواسطه همین یقین هم هست که سرپناه گرم و آغوش امن این خانه را پیشکش مردان و زنانی می کند که بی خانه و کاشانه ویلان کوچه ها و خیابان ها هستند. پای گفت و گو با شهرام شاهی نشستیم که با «خانه محبت»اش طی این سال ها بیش از 600نفر را