سینما و به طورکلی هنر بیش از «تصریح»، در «تلویح» معنا و ماوا می یابد و وجه زیبایی شناختی پیدا می کند. در مواجهه با یک فیلم، داستانی یا مستند، باید بستر جغرافیایی- تاریخی و اجتماعی اثر را شناخت و نشانه ها و پیچیدگی های مستتر در متن و فرامتن را کاوید و از زوایای مختلف به کار نگاه کرد.

برای ورود به دنیای فیلم مستند «یک پدر» Un Padre، ساخته فیلمساز اسپانیایی ویکتور فورنیس و حاضر در بخش مسابقه بین الملل جشنواره سینما حقیقت امسال، نیز باید پرده های ظاهری اثر را کنار زد و به ورای متن ساده و بی تکلفش سرک کشید: اثری متشکل از پرسش های تلویحی بسیار و دغدغه هایی جهانشمول بسیار انسانی.