تهران ساعت 23 و 27 دقیقه شب بیست و نهم آذر ماه لرزید. میلیون ها نفر شهروند تهرانی با هراس و دلهره از خانه ها به خیابان ها آمدند. رسانه ها از فعال شدن گسل اشتهارد خبر دادند. قدرت زلزله 2/5 ریشتر اعلام شد و علاوه بر تهران در استان های البرز، اراک، گیلان، قم و قزوین هم زلزله احساس شد. بسیاری از شهروندان تهرانی سوار ماشین شدند و به خیابان ها آمدند و شاید برای نخستین بار بود که آن هنگام شب بسیاری از خیابان ها و کوچه ها و معابر به دلیل حضور انبوهی از شهروندان ماشین سوار قفل شد. جمعیت زیادی خودشان را به فضا های سرباز رسانند و شب را با خانواده در پارک ها سپری کردند. ساعتی از زلزله نگذشته بود، طنازی ها هم گل کرد و جوک ها درباره زلزله در شبکه های اجتماعی دست به دست می شد.

خوشبختانه در این زلزله کسی آسیب ندید و خسارتی به ساختمان ها و زیر ساخت های شهری وارد نشد اما اگر فقط یک یا دو ریشتر قدرت زلزله بیشتر بود، ماجرا به همین سادگی نبود و بی شک تبعات تلخ و جانکاهی را در پی داشت، هزاران خانه آسیب می دید و میلیون ها نفر آواره خیابان ها و ده ها هزار نفر کشته می شدند. از پی این رویداد ضرورت تقویت ستادهای بحران، مدیریت بحران و در اختیار داشتن برنامه های عملیاتی جامع برای امدادرسانی و آموزش شهروندان در مواجهه با زلزله بیش تر از همیشه احساس می شود. ضرورت دارد کارشناسان مدیریت بحران، رسانه ها، مردم، مسئولان شهری و دولت هوشیار تر و آماده تر از قبل رفتار کنند و در برابر زلزله احتمالی آماده شوند که معلوم نیست چه زمانی اتفاق خواهد افتاد؟