کلاه قرمزی را سال پیش با یک چشم اشک و یک چشم حسرت، بی دنیای همیشگی اش باز ساختیم، آقایان طهماسب و جبلی همیشه و خانم محبوب نازنین و باقی عزیزان، همگی، به حرمت دستان بی جانشین دنیا و دلبستگی بی امانش به این کودک پارچه ای بی مانند، زندگی را در «کلاه قرمزی» باقی نگه داشتیم که می دانیم و می دانستیم دنیا هم جز این نمی خواهد اما حکمت روزگار را ببین که هنوز تا این لحظه، بی دنیا، «کلاه قرمزی» به مردم سلام نگفته و به چشم نیامده!..باور دارم کائنات به دل بسته است و دلبستگی، جهان را معنا می کند. دنیاجان جایت عجیب خالی است و خالی خواهد ماند...گفتن ها بماند خواهرم... همین.