ده ها سال بر یمن حکومت کرده بود، دوره ای در قالب یک رهبر نظامی انقلابی و محبوب، دوره ای در قالب یک دیکتاتور خودکامه، دوره ای در قالب متحد نیروهای مردمی انصارالله یمن و دوره ای در قالب یک خائن و متحد عربستان سعودی و امارات. 4 دسامبر 2017 هنگامی که رسانه ها از کشته شدن علی عبدالله صالح، رئیس جمهوری پیشین یمن یا به قول برخی رسانه ها دیکتاتور سابق یمن خبر دادند، شاید کمتر کسی در این کشور و حتی خارج از این کشور به خاطر خود او متاثر شد اما نگرانی از بالا گرفتن جنگ های داخلی در کشوری که سه سال است آماج تجاوز ائتلاف نظامی تحت رهبری سعودی قرار دارد، آه از نهاد بسیاری از ناظران بین المللی و یمنی بلند کرد. ماجرای مرگ علی عبدالله صالح که هنوز هم ابهامات جدی در آن دیده می شود و رسما مسئولیت آن از سوی هیچ طرف داخلی و خارجی ای پذیرفته نشده، پایان ناخوشی برای یک رهبر دیرپای عرب بود اما اتحاد پشت پرده ای که او در روزها و شاید هم ماه های اخیر با عربستان سعودی و امارات، دو کشور اصلی متجاوز به یمن داشت، این پایان ناخوش را رقم زد. این اتحاد همچنین از عبدالله صالح چهره ای خائن به وطن به یادگار گذاشت، زیرا او که سه سال پیش با متحد شدن با انصارالله یمن و ایستادن مقابل زیاده خواهی های عربستان در میان مردم کشورش محبوبیت نسبی پیدا کرده بود، در روزهای پایانی عمرش با کسانی که سه سال مداوم خون مردم یمن را ریختند، همپیمان شد. او در بیرون از صنعا، پایتخت یمن کشته شد. رسانه های نزدیک به عربستان سعودی و متحدانش انصارالله یمن را به قتل او متهم کردند اما انصارالله این اتهام را نپذیرفت و در عوض رسانه های نزدیک به انصارالله یمن و برخی تحلیلگران امارات را عامل این ترور معرفی کردند. به عقیده آنها، پس از یک هفته جنگ داخلی که بین نیروهای حامی عبدالله صالح و نیروهای انصارالله در صنعا در گرفته بود و نیروهای انصارالله در این جنگ دست برتر را داشتند، امارات با ترور علی عبدالله صالح، مهره سوخته خود، در نظر داشته احساسات حامیان عبدالله صالح را جریحه دار کند و به جنگ داخلی گسترده ای در این کشور جنگ زده و بشدت ناآرام دامن بزند.