خیلی خوشمزه اند این دوستان ما. ناگهان و در یک جهش ژنتیکی شده اند طرفدار آزادی و علیه محدودیت فضای مجازی و دفاع از تجمعات غیرقانونی شعار سر می دهند. تا این جایش مشکل خاصی نیست. به هرحال آدمیزاد است و هر فعلی ممکن است از او سر بزند اما اینکه از ما توقع دارند این سیر و سلوک حیرت آور را باور کنیم و به صدق گفته های شان ایمان بیاوریم اندکی نامعقول است. نمی شود سال ها در مذمت فضای مجازی سخن بگویی و دزدی و قاچاق و فحشا و دین گریزی و فروپاشی خانواده و سوراخ شدن لایه اوزون را محصول فضای مجازی بدانی و آن وقت در مقابل اندک اختلالی که در شرایط بحرانی و از سر اضطرار برای فضای مجازی پیش آمده گریبان چاک دهی که: ای وای پس اصل آزادی بیان چه می شود! و خوشمزه تر آنانی اند که فکر می کنند مچ رییس جمهور را گرفته اند: مگر شما همین چند روز پیش نگفتی به وزیرم گفته ام دستت به طرف دکمه فیلترینگ نرود، پس چه شد؟ و فراموش می کنند در سیاست این بچه بازی های ملانصرالدینی که تا چهل سال می گفت من چهل ساله ام جایی ندارد. امام هم گفت اگر بیست سال این جنگ طول بکشد ایستاده ایم اما پس از هشت سال قطعنامه را پذیرفت. آنچه مهم است رعایت و حفظ منافع ملی است و نه این شوخی های کودکانه. و اما تجمعات! در این چند روزه کم نشنیده ایم این جمله را: ابتدای این تجمعات خیلی خوب بود اما بعد به انحراف کشیده شد. خیلی خوب بود، یعنی چه؟ یعنی تا وقتی که می گفتند [...] تجمعات عالی بود. بعد به انحراف کشیده شد یعنی چه؟ تجمع غیرقانونی، غیرقانونی است حتی اگر در آن تجمع فقط از قرآن و خدا سخن گفته شود. تجمع قانونی هم تجمع قانونی است حتی اگر در آن فقط علیه نظام سخن گفته شود. البته در مورد تجمعات تا حدودی باید به دوستان حق داد چون تجربه خاصی در این زمینه ندارند. قدیم ترها هر موقع دلشان خواسته کفن پوشیده اند و آمده اند توی خیابان و علیه هرکه دل شان خواسته شعار داده اند، این است که با فضای جدید خو نگرفته اند.