نفت تهران پنجمین سرمربی خود را دیروز معرفی کرد. بعد از علی کریمی، حمید درخشان، آتیلا حجازی و احمد آل نعمه، نوبت به هومن افاضلی رسید تا روی نیمکت این تیم بحران زده بنشیند؛ او که البته همین امسال نتوانسته بود صبا را در لیگ یک از بحران نجات دهد و کنار رفت. این روزها نفت تهران مانند گوشت قربانی دست به دست می شود.

تیمی که روزگاری در فوتبال ایران آقایی می کرد، از همین حالا به لیگ یک فکر می کند و با این دست فرمان، بی تردید سقوط خواهد کرد. نفت مانند خیلی از تیم هایی که با یک تصمیم غلط، نابود شدند، با سرعت به سوی نابودی می رود. پیش از این، عاقبت تیم هایی مانند پاس و صبا را به چشم دیده ایم. تیم هایی که قهرمانی های متعددی را در کارنامه داشتند و امکان ندارد از تاریخ فوتبال ایران پاک شوند؛ اما نامشان به مرور کمرنگ و کمرنگ تر شد. حالا نوبت نفت تهران است. تیمی که یک تماشاگر هم ندارد و دلیل اصلی این برخوردها هم همین است. اگر نفت تهران تماشاگر داشت، امکان نداشت این گونه با آن رفتار کنند و پنج نفر را هفت بار بالای سر تیم بگذارند. تازه به نیم فصل رسیده ایم. نفت، اگر با همین شتاب پیش برود، شاید پنج مربی دیگر را هم روی نیمکت این تیم ببینیم. بعضی ماجراهای این فوتبال به طنزی تلخ تبدیل شده اند و این هم یکی از آنهاست.