برای بسیاری از افراد «اوراق گواهی سپرده سرمایه گذاری»، یکی از آن مواردی است که بارها و در جاهای مختلف شنیده اند، اما شاید کمتر کسی ویژگی های دقیق و مفصل آن را بداند. اوراق مشارکت در واقع نوعی تامین مالی و قراردادی است که بین سرمایه گذار و موسسات، شرکت ها و بانک ها بسته می شود و سرمایه گذار در قبال سرمایه ای که وارد کرده، مقداری سود ثابت به دست می آورد. پرداخت سود در اوراق مشارکت معمولا به صورت یک ماهه، سه ماهه یا شش ماهه است و تضمین پرداخت سود توسط سازمانی که اوراق را منتشر کرده انجام می شود: به بیانی دیگر این نوع سرمایه گذاری نوعی از حساب پس انداز است، در حساب پس انداز بلندمدت، شرایط مشابه گواهی سپرده است و در هر دو محصول امکان برداشت زودتر از سر رسید وجه وجود دارد، فقط نرخ سود به نرخ سود قبل از سررسید تغییر خواهد کرد.

در شرایطی که موسسات مالی غیرمجاز با سوءاستفاده از کمبودهای قانونی و به راحتی با سودهای غیرمنطقی و کاذب رقابتی خطرناک برای جذب سپرده ها به راه می اندازند، سپرده گذاران باید به دنبال راهی امن برای سرمایه گذاری باشند. اما در این میان عوامل دیگری نیز دخیل است که می تواند باعث محبوبیت و مطلوبیت بیشتر این اوراق شود. یکی از این عوامل قابلیت ضامن شدن این اوراق در بانک ها برای دریافت وام است. صاحبان این اوراق سپرده می توانند با گرو گذاشتن آن از بانک ها تسهیلات مختلف دریافت کنند. با گرو گذاشتن این اوراق دیگر نیازی به جست وجو برای پیدا کردن ضامن جهت دریافت وام نیست. این ویژگی روند اخذ وام را تسریع می کند. این مساله برای بانک ها نیز مطلوب تر است. بانک ها به دلیل قابل نقد شدن این اوراق تمایل بیشتری به گرو گرفتن این اوراق به نسبت ضمانت چند ضامن حقیقی و حقوقی دارند. شاید برخی ثابت و تضمینی بودن سود را از معایب اوراق مشارکت به شمار آورند، ولی گروهی دیگر این مساله را به عنوان یک مزیت نگاه می کنند. این دیدگاه دقیقا به ریسک پذیری افراد در یک سرمایه گذاری مربوط می شود.