شرق: روبه روی ساختمان شرکت ملی نفت کش، نگرانی موج می زند. این را می توان از نگاه های نگران خانواده هایی دید که مدیران تک به تک برای رفع نگرانی آنها بین جلسات، به سوالات شان پاسخ می دهند. مادر یکی از دریانوردان با رنگی پریده از سوی کارکنان شرکت ملی نفت کش به اتاقی هدایت می شود. چندان مایل نیست یک جا بنشیند. می گوید عروسم زیر سرم است و ترجیح می دهد به کنار او برود. خانواده های دیگر هم اوضاع خوبی ندارند. می ترسند اتفاقی برای پسران و همسران شان افتاده باشد؛ بااین حال فضای دلهره آور آنجا خالی از امید نیست. کسی حاضر نیست خبری جز زنده ماندن عزیزانش را بشنود. حتی بیان این حرف هم چهره خانواده ها و کارکنان را در هم می کند.