«گر همیشه همان کنی که می کردی، همیشه همان نصیبت می شود که می شد». این جمله را آلبرت انیشتین گفته تا تاکید کند که برای بهبود و تغییر مثبت، باید جسارت کرد و در راه هایی نو قدم گذاشت. حاشیه امن شناخته ها و کرده های قبلی، انسان ها و سازمان ها را در دام تکرارها فرو برده و راه هرگونه نوآوری و تعالی را بر آنها می بندد. بی شک لازمه برون رفت از دایره امن و راحت شناخته ها و کرده ها، پذیرش ریسک و عدم قطعیت است. این جمله گفته شده تا شنونده به پذیرش ریسک برانگیخته شود. روی صحبت با طراحان، دولت مردان و حکمرانان اقتصاد و صنعت دو دهه گذشته ایران است. به صراحت به آن یا این بزرگواران یادآور می شوم که خروجی و