گفت: اظهارات آقای صدیقی امام جمعه موقت تهران که عوامل اصلی آشوب های اخیر را «آشغال» نامیده بود، باعث عصبانیت بعضی ها شده است!

گفتم: خوب حق دارند عصبانی شوند! چون این جرثومه های پلیدی هزاران مرتبه کثیف تر و خبیث تر از آشغال هستند.

گفت: ای عوام! بعضی ها عصبانی شده اند که چرا به آنها اهانت شده است!

گفتم: کسانی که انسان های بی گناه را کشته اند، به اسلام و قرآن اهانت کرده اند، حسینیه ها را به آتش کشیده اند، پرچم کشور را آتش زده اند، مرقد مطهر اولیاءالله و امامزاده ها را ویران کرده اند، اموال عمومی را تخریب کرده اند و... اگر هزاران مرتبه پلیدتر از آشغال نیستند پس چه هستند؟!

گفت: کسانی به آقای صدیقی اعتراض کرده اند که منتقدان خود را، «بی سواد، بی شناسنامه، مزدور، جیب بر، لات، خرابکار، عقب مانده و...» می نامیدند و آنها را به جهنم حواله می دادند!

گفتم: از این گذشته، آقای صدیقی حساب فریب خورده ها را از آشوبگران جدا کرده بود، در حالی که ناکارآمدی دولت در ایجاد اشتغال و تامین معیشت و مسکن و گرانی و رکود و مشکلات دیگری از این دست عامل نارضایتی و فریب خوردن آنها بود.

گفت: با این حساب دولت باید از آقای صدیقی خیلی هم ممنون باشد که عامل سوء استفاده از این نارضایتی ها را آشغال نامیده و صف آنان را از صف فریب خوردگان جدا کرده است. نه اینکه گناه کم کاری خود را با حمله بی اساس به آقای صدیقی رفع و رجوع کند!

گفتم: دانش آموزی از آموزگار خود پرسید؛ آیا شما مرا به خاطر کاری که نکرده ام تنبیه می کنید؟! آموزگار گفت، نه جانم و هیچ کس را به خاطر کاری که نکرده تنبیه نمی کنند. چرا این سوال را می پرسی؟ و دانش آموز گفت؛ آقا اجازه؟ چون من تکلیفم را انجام نداده ام!