در یکی از حساب های کاربری سازمان جهانی پناهندگان در شبکه های اجتماعی، داستان یک هنرمند سوریه ای منتشر شده است. داستان چمدان هایی که هرکدام روایتی از خانه قبلی پناه جو را به یاد می آورند؛ چمدان هایی که بازسازی خانه قبلی آنهاست، خانه ای که پشت سر گذاشته و از آن آواره شده اند.این چمدان ها روایتگر زندگی مهاجران هستند و احمد بدر، مهاجر عراقی، در این پروژه همکاری می کند. خانه او در هفت سالگی در بغداد بمباران شد. او می گوید: «همه چیز در یک لحظه از بین رفت». حالا او حافظ، هنرمند سوریه ای را در این بازآفرینی همراهی می کند. او با پناه جویان گفت وگو می کند. بازدیدکنندگان می توانند این داستان ها را به وسیله میکروفون گوش کنند. حافظ نام این پروژه را «گشودن، چمدان یک پناهنده» گذاشته است؛ داستانی از یک پناهنده آواره برای آمریکا. هدف نهایی این پروژه، انسانی کردن کلمه «پناه جو» است. آنها درصددند 50 چمدان را بر اساس زندگی 50 مهاجر بازسازی کنند و آن را برای هر ایالت آمریکا بفرستند. فراموش نکنیم هرکدام از ما چمدانی داریم؛ اما همه ما مجبور نیستیم سنگینی تبعید را تحمل کنیم.