گفت وگوی رشیدپور با رئیس جمهور تقریبا هیچ نداشت، نه برای مردم، نه برای رئیس جمهور و البته برای تیم رسانه ای رئیس جمهور برای بار چندم امتیاز منفی هم به دنبال داشت. این گفت وگو از منظر مردم در شبکه های اجتماعی فاقد هرگونه نشاط – همان طور که رئیس دفتر رئیس جمهور وعده داده بود– و فاقد ویژگی های یک هاردتاک موفق و همچنین فاقد هیچ گونه امیدبخشی برای جامعه ای بود که پس از اعتراضات خیابانی نیازمند اندکی آرامش بود. هرچند این گفت وگو به ظاهر متفاوت از مصاحبه های قبلی آغاز شد، اما خیلی سریع به روال گذشته پیش رفت. جواب سوال ها از قبل قابل پیش بینی بود و 50 دقیقه از زمان مصاحبه صرف سانچی و زلزله و البته موضوع بالارفتن قیمت دلار شد، البته نتیجه تقریبا برابر با هیچ. عکسی که تیم رسانه ای رئیس جمهور بلافاصله منتشر کرد، نکته منفی دیگری بود. تعداد محافظان و پلیس با کاسکت از تعداد مردم بیشتر بود. در نهایت نیز برای بقیه سوال ها تنها 10 دقیقه زمان باقی ماند. رشیدپور با اصطلاح «جسارت می کنم» سعی کرد در برابر رئیس جمهور پرسشگر باشد، اما درعین حال به دنبال این بود که خود را نیز نشان دهد. این سوال مطرح است که چه لحظه درخشانی از این گفت وگو در ذهن ها ماند؟ چه جمله یا وعده یا حتی نظر و سخنی از طرف رئیس جمهور مطرح شد که قابلیت اجرائی شدن داشته باشد و به سال های بعد و بعدتر پیوند نخورد؟ همان طور که در نظرخواهی حسام الدین آشنا در توییتر مشخص است، 80 درصد، این گفت وگو را ضعیف ارزیابی کردند. این آرزو به دل مردم و مخاطبان ماند که «رئیس جمهور از آن برج عاج نشینی کمی پایین بیایند» و «با مردم نه بر مردم» سخن بگویند.

این نکته هم از نظر بسیاری چشم ننواز بود که بعد از گفت وگو با رئیس جمهور، رشیدپور در برنامه صبحگاهی اش به سراغ عروسک گردان «سنجد» رفت. تفاوت از کجا تا کجا؟