ما یک جور هایی نامهربان شده ایم. با خودمان، با اطرافیان مان، با محله و شهری که در آن زندگی می کنیم. یک جوری زندگی کرده ایم که همه چیز ناجور شده است: روابط مان، کارمان و محیط زیست مان. حالا تمام این نامهربانی ها یکجا جمع شده و مثل بومرنگ برگشته سمت خودمان و ما را از حال خوب به حال بد رسانده است. خیلی چیزها یک جورهایی می لنگد و نمی دانیم چطور و از کجا شروع کنیم. از اقتصاد، از فرهنگ یا از زمین و زیستگاهی که برای زندگی کردن و زنده ماندن جای سخت تری می شود. شاید این روزها که گرد و غبار راه حلق مان را بسته و کم آبی گوشه ای از ذهن مان را نیشگون می گیرد برای آمدن روزهای سخت یادمان افتاده حیات مان به