یکی از خصوصیات درس آیت الله خامنه ای این است که از قبل، رئوس اصلی درس ها را می نویسند و من یادم هست که «کتاب الجهاد» را که درس می دادند، نوشته های خودشان همراهشان بود. به طور خاص یادم هست که در مباحث جهاد به مناسبتی ایشان بحث از صابئین کردند که آیا صابئین جزء اهل کتاب هستند یا نیستند؟ این از مباحث مشکله فقهی است. ایشان به طور بسیار مفصلی این بحث را مطرح کردند و این نشان از تسلط بر مبانی فقهی و تاریخی و مطالعات عمیق گذشته ایشان دارد.

نکته دیگر آنکه درس های ایشان از یک پیوستگی معنی دار منطقی برخوردار است و ترتیب بحث های ایشان ابتکاری بوده است.

ایشان به کیفیت جهاد که رسیدند (فقها مبحثی دارند راجع به بحث کیفیت جهاد و اینکه چه کارهایی در جهاد جایز است و چه کارهایی حرام) به بحث «القاء سم» در بلاد مشرکین پرداختند که بحث معروفی هم هست. در همان سال 1369 ایشان نظر خودشان را در بحث سلاح های هسته ای اعلام کردند و القاء سم در بلاد مسلمین و استفاده از سلاح های مخرب و کشنده شیمیایی و هسته ای را به دلایل فقهی دارای اشکال دانستند و همان موقع ادله فقها را کاملا بررسی کردند و به عنوان یک نظر فقهی جدی و نه یک شعار سیاسی و اجتماعی آن را ارائه دادند. ما الان بعد از بیست سال ملاحظه می کنیم که ایشان دوباره بر همان مواضع تاکید دارند و هر وقت بحثی در این باره پیش آمده، ایشان تاکید فرموده اند که از دیدگاه فقهی و شرعی با مسئله سلاح های هسته ای مشکل داریم. این از جهت ثبات در تصمیم گیری های ایشان هم مهم است.

(خاطراتی از جلسات درس خارج رهبر انقلاب به روایت دکتر محسن اسماعیلی، به نقل از پایگاه اطلاع رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله خامنه ای).