هر چه در سال های اخیر این فدراسیون از خودی و غیر خودی، از دشمن و غیر دشمن و از دوست و آشنا مشت خورده به کنار؛ ثوری باید ابتدا زخم ها و کبودی های روی صورت بوکس را مداوا کند و پس از آن رفته رفته برای التیام خانواده بزرگش تلاش کند. با این حال او این توانایی را در خودش می بیند که پا پیش گذاشته و اگر این طور نبود هرگز وارد میدان نمی شد. البته در این بین نباید بی انصاف بود و از زحماتی که ناطق نوری در طول بیش از 30 سال ریاستش بر بوکس به همین راحتی ها گذشت. هر چه هست خانواده بزرگ بوکس منتظر اتفاق جدیدی است که خون تازه ای را در رگ های آنها جاری کند. درباره این موارد با او گفت وگوی کوتاهی انجام داده ایم.