هنوز هم برای بسیاری، دهه فجر، یعنی نوا، سرود، نوستالژی... یعنی «ایران ایران»، یعنی «امن و امان جهان یکسره بر هم زده»، یعنی «خمینی ای امام»، یعنی «گوش جهان خسته از طبل بدآهنگ تو»، یا «الله الله تو پناهی» و...

هنوز هم گوش سپردن به اینها، مهم ترین بزنگاه های خاطره بازی با مدرسه برای ما 30 ساله هاست، حالا کمی کمتر یا بیشتر؛ سرودهایی که مدتی است جز حسی خاطره انگیز، حیات و نمودی دیگر نیز یافته اند. تا همین چند سال پیش، توجه به سرودهای ماندگار انقلابی، تنها مدخلی خاطره بازانه بود، اما از سال گذشته که اولین جشنواره و جایزه بزرگ موسیقی انقلاب اسلامی برگزار شد و بخش سرود را هم جدی گرفت، توجه دوباره