گفت وگوی ملی، ضرورتی انکارناپذیر برای جامعه کنونی ماست. جامعه ای که نه تنها دستخوش مشکلات و نارسایی های عدیده سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است، فعالان و گروه ها و نهادهای مرجع آن در عرصه های مختلف نیز، بعضا در فضایی آکنده از کدورت، دلخوری و سوء ظن نسبت به یکدیگر روزگار می گذرانند و به جای هم افزایی برای حل مشکلات، در بسیاری از موارد مشغول تقابل و خنثی سازی اقدامات و تحرکات یکدیگر به سر می برند.

استقرار این ضرورت ملی، مستلزم تحقق پیشفرض ها و عملی ساختن راهکارهایی است که فقدان آنها، یقینا موضوع را در سطح مبحثی نظری و غیر عملی نگاه خواهد داشت. اهم پیشفرض های استقرار گفت وگوی ملی را به شرح زیر می توان صورت بندی کرد: