س. آیا امر به معروف و نهی از منکر با حالت خودبرتربینی صحیح است؟

ج. خودبرتربینی مانع صحت امر به معروف نیست؛ البته سزاوار است امرکننده به معروف، خود را برتر از کسی که مرتکب منکر شده است نداند، زیرا هر چند گناه کسی که مرتکب آن شده است مورد رضای خدا نیست ولی چه بسا گناهکار، صفاتی داشته باشد که به خاطر آن صفات، محبوب خداوند باشد، همچنان که ممکن است امرکننده به معروف، صفاتی داشته باشد که به خاطر آن، مبغوض خداوند باشد.