در جامعه شناسی هنر، اثر هنری همیشه نمایه ای رمزآلود از زندگی، محیط و جامعه هنرمند است و اصولا ارتباط معنایی اثر هنری و جغرافیا برای بسیاری از منتقدان اثر هنری و البته مخاطبان اثر قابل درک است. «تلاره»عنوان نمایشگاهی از یک هنرمند جوان مستعد بوشهری است که آثار همجواری با خلیج فارس و دریای مواج و زیبای بوشهر کاملا در آثارش پیداست. صدف حسامیان که فارغ التحصیل رشته معماری و کارشناسی ارشد نقاشی از دانشگاه هنر است، نخستین نمایشگاه انفرادی خود را با سه اثر نفیس برپا کرده است. این سه اثر که همگی بر ورق های کامپوزیت آلومینیوم خلق شده اند لایه هایی رنگین از عمق آب و انعکاس نور آسمان روی امواج خلیج فارس است. تصاویری که در ضمیر ناخودآگاه هنرمند از کودکی نقش بسته و حالا بعد از سال ها همراه اوست. شبیه یک قطعه موسیقی که حال تنها در خاطر مانده و دیگر هیچ ارکستری نمی تواند آن را دوباره اجرا کند. «تلاره» عنوان این نمایشگاه در گویش بوشهری به معنی همراه داشتن و به دنبال آوردن است. درست مثل معنایی که در کنار این تابلوها که استعاره روشنی از امواج دریا هستند، در ذهن مخاطب تداعی می شود و چیزی از شهری ساحلی که حالا درست مثل تکه بیسکویت مادلن در اثر جادوانه پروست برای هنرمند تبدیل شده است. تصویری که چیزی خوشایند از کودکی به همراه می آورد. چیزی دور و دست نیافتنی.

صدف حسامیان برای خلق این آثار از ورق کامپوزیت آلومینیم به عنوان زمینه استفاده کرده است. شاید انتخاب این بستر بیشتر برای قابلیت های فلز برای به تصویر کشیدن انعکاس نور لابلای امواج آبی است. ترکیبی از رنگ آبی در طیف های مختلف، رگه های قهوه ای و کرم رنگ شن های بوشهر و البته خراش هایی که به تلالو نور در اثر تبدیل شده اند، فضایی دور و عمیق را به تصویر می کشند، شاید مکانی زیر دریا. استفاده از شن های اصیل بوشهری شاید یکی از عوامل مهم در خلق این آثار بوده اند. فارغ از معنایی که به این مجموعه از آثار بخشیده، استفاده از شن در فرم تابلوها بسیار موثر بوده، از دور این ترکیب شدگی با رنگ، یک نوع ابهام و در عین حال غلظت و عمق به اثر بخشیده و از نزدیک جزئیات زیبایی را خلق کرده که می تواند ساعت ها مخاطب را وادار به کشف کند.