شماری کسان در ایران با حزب مخالفند. حزب را پدیده ای غربی می دانند. چنین چیزی شگفت آور است زیرا با این استدلال باید بپذیریم که دولت نیز پدیده ای غربی است و به آن همان نگاهی را داشته باشیم که به حزب داریم. چنین وضعی در ایران تداعی کننده مخالفان کراوات و پوشندگان کت و شلوار است. گروهی از یاد برده اند که اینها همه از یک جا نشات گرفته است. مخالفت با حزب نوعی مخالفت با کارنامه هم هست. حزب یعنی کارنامه داشتن و خود را در قالب نهاد و جمع دایما در معرض قضاوت گذاشتن. افراد رفتنی هستند، اما احزاب برای ماندن ایجاد می شوند. پذیرفتن چنین چیزی در محیط ما دشوار است زیرا در نبود آن افراد راحت تر می توانند از