نگاهی به برنامه های وزارت نفت برای توسعه میادین نفتی و گازی نشان می دهد شرکت های آسیایی و روسی مورد توجه قرار گرفته اند که البته این توجه از سر اجبار و ناچاری بوده است. بیشتر شرکت های اروپایی ترجیح داده اند کنار بنشینند تا تلاش های وزارت نفت برای ورود آنها به ایران با ابزار قراردادهای جدید هم راه به جایی نبرد.

استراتژی وزارت نفت در حوزه جذب سرمایه گذاری روی این موضوع متمرکز بود که باید با دعوت شرکت های بزرگ نفتی به ایران، سد سرمایه گذاری در ایران را بشکند. وزارت نفت قصد داشت با شل و بی پی و... قرارداد امضا کند تا بقیه هم بیایند، هدفی که حتی رسما اعلام می شد تا شرکت های خارجی در موضعی بالا باقدرت چانه زنی بیشتر جهت اخذ امتیازات بیشتر قرارگرفته و پیشنهادات گران تری را ارائه دهند که نمونه ساده آن قرارداد فاز 11 پارس جنوبی است.

وزیر نفت گفته بود تا پایان امسال ده قرارداد بزرگ نفتی امضا می شود که محقق نشد، به همین دلیل وزارت نفت به دنبال انعقاد قرارداد با شرکت های آسیایی و روسی رفته است. شرکت های روسی در غرب کشور و میادین گازی متمرکز شده اند و وزیر نفت چاره ای جز مذاکره با روس ها را ندارد، زیرا وضعیت نفت بجد بحرانی است که اگر همین امروز هم قرارداد توسعه ای امضا شود بازهم دیر است. در همین باره، غلامرضا منوچهری معاون توسعه و سرمایه گذاری شرکت ملی نفت ایران از امضای دو قرارداد بزرگ نفتی تا پیش از پایان سال 1396 خبر داده است. اولین قرارداد بزرگ نفتی ایران بین شرکت نفت مناطق مرکزی به نمایندگی از شرکت ملی نفت ایران و شرکت «زاروبژنفت» روسیه برای توسعه دو میدان مشترک نفتی در غرب کشور امضا خواهد شد.

با توافق نهایی بین مقامات زاروبژنفت، معاونت توسعه و مهندسی و امور حقوقی شرکت ملی نفت و در نهایت شرکت نفت مناطق مرکزی، رئوس قرارداد توسعه دو میدان مشترک نفتی آبان و پایدار غرب چند هفته قبل در تهران نهایی شده و به امضای طرفین رسیده است.