مساله حائز اهمیت در بررسی رابطه اصلاح طلبان و دولت این است که تا پیش از این، رابطه این دو بر نوعی این همانی استوار بود و ناظران ما اصلاح طلبان و جریان دولت را جریانی یکپارچه می دیدند اما اکنون شرایطی به وجود آمده که باید منافع ملی را در اولویت قرار داده و به نحوی عمل کنیم که این منافع محقق شود. اصلاح طلبان طبیعتا باید به عنوان جریانی در موضوعات مختلف ورود کنند که احیانا این تصور پیش نیاید که قصد تخریب دولت را دارند، بلکه باید به دنبال ساماندهی به امور باشیم. این درحالی است که در بسیاری از موارد ازجمله در مباحث مربوط به بودجه سال 97، عدم همکاری در عمده موارد از جانب دولت بود اما در هر حال این نواقص پای کمیسیون تلفیق نوشته می شد. در برخی از مباحث اصلی بودجه ازجمله بحث هدفمندی یارانه ها یا افزایش قیمت حامل های انرژی نیازمند تعامل بهتری میان دولت، کمیسیون تلفیق و مجلس بودیم و در صورت ایجاد این سطح از تعامل، امکان حل بسیاری از این مشکلات میسر بود. متاسفانه نوعی عوام زدگی که از دوران احمدی نژاد در دولت مرسوم شد، همچنان در کشور به چشم می خورد و همچنان شاهد مباحثی حول مسائل معیشتی مردم هستیم. حال آنکه همگی می دانیم تا زمانی که به زیرساخت ها نپردازیم، این مشکلات معیشتی مرتفع نخواهد شد. همانطور که دولت فارغ از آنکه جناح اصلاح طلب در مباحث مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی چه نظری دارد، دیدگاه ها و اولویت های خود را بیان می کند، جریان اصلاحات نیز باید به همین شکل عمل کنند. به ویژه لازم است فراکسیون امید در مجلس نیز در همین راستا نظراتی صریح تر داشته باشد و این نظرات را با صراحت بیشتری بیان کند.