تازه از مرز 30 سالگی عبور کرده بودند و از خاطره زندان های مخوف ساواک چیزی نگذشته بود که به تهران آمدند برای تبلیغ و سخنرانی. ایشان در جلسات مختلفی سخنرانی کردند که در تمام آنها از منابع روایی و تاریخی متعدد استفاده شده و در نتیجه این گفتارها هنوز خواندنی است.

شش گفتار از سخنرانی های آن سال ها در قالب کتابی به نام «امام مجاهد» توسط انتشارات انقلاب اسلامی منتشر شده است. دو گفتار اول کتاب، شامل دو سخنرانی ایشان در فروردین 51 است که در حسینیه ارشاد تهران انجام شده است. در این دو گفتار، علاوه بر شرح نظریه «انسان 250ساله» به تفاوت شرایط امام حسن(ع) و امام حسین(ع) پرداخته اند. گفتار سوم تا پنجم اثر، به سه سخنرانی ایشان در شب تاسوعا، عاشورا و شام غریبان سال 1352 درباره قیام حسینی اختصاص دارد و در گفتار چهارم به اهداف قیام حسینی پرداخته اند. در گفتار پنجم پس از مرور سریع مباحث دو گفتار قبل، به دوران امام حسین(ع) و اقدامات ایشان اشاره می کنند و بحث مستوفا و مستندی را در این زمینه ارائه می کنند. نکته جالب توجه در این گفتار، قسمت پایانی آن است که با دعوت مخاطب به تفکر در اهداف قیام امام حسین(ع) با نقل داستان «طوطی و بازرگان» همگان را به انقلاب بر ضد یزیدیان دعوت می کنند. گفتار آخر کتاب حاضر با نقد سه نظریه در باب قیام حسینی، نظریه چهارمی به عنوان نظریه صحیح اثبات می کند و توجه مخاطب را به قیام معطوف می دارد. جالب این که ایشان پس از آزادی از زندان حکومت طاغوت از سال 1350 بشدت تحت نظر ساواک بوده اند.