مطلقا نمی فهمم چطور می شود که یک نفر، به عقیده و مرامش کار ندارم، تیشه و پتک دست بگیرد، از خانه بیرون بزند، با موتور یا ماشین، به قبرستان برود، دقیق و حساب شده قبری را پیدا کند و به جای فاتحه، بزند وسنگ مرحوم را –هرکه بوده و هرعقیده ای که داشته- خرد خاکشیر کند. که چه؟ آیا کسی یا جایی هست که برای چنین خدمتی پول می دهد؟ آیا بنگاه هایی، افرادی، دفاتری، سازمان هایی هستند که سفارش توهین به مرده قبول می کنند یا نه؟ عده ای هستند که بنا به هردلیلی احساس وظیفه می کنند و خودجوش و از سر ضرورت شکستن سنگ قبری را به عهده می گیرند؟ یکی گفت باور کن مزد و منتی در کار نیست. تهش به همین دعواهای سیاسی روزگار مربوط است. بنا به ملاحظاتی، دوستان احساس وظیفه می کنند که بروند و زورشان را نه به میت که به بازمانده های میت برسانند... که چه شود؟ هر طوری فکر می کنم این قضیه با آداب اسلامی جمع نمی شود. مگرنه اینکه بزرگان ما فرموده اند اذکروا موتاکم بالخیرات؟ مگر نه اینکه توهین به مرده ولگدکوب کردن اموات، سنت جاهلی پیش از اسلام بوده که پیامبر خدا به شدت با آن مقابله کرده؟ دینی که پیامبرش می گوید من برای کمال مکارم اخلاقی مبعوث شدم، امکان ندارد به پیروانش اجازه چنین کار زشتی بدهد. آخر در این کار چه لطفی هست که اینچنین مستمر و پیگیر ادامه اش می دهید؟ آیا کسی هست که گمان کند با هر پتکی که می زند، خدا ثواب به حسابش منظور می کند؟ شان پیامبر و امام اجل از این حرف هاست، علما و مومنین را آیا هیچ شنیده اید که با پتک به سراغ قبر شاعر و سیاستمدار و حتی اعدامی بروند و سنگش را بشکنند؟ من مطلقا زیر بار نمی روم که این سنگ شکن ها در زمره مومنین و متدینین باشند؟ بالاخره دینداری، آدابی دارد، قواعدی دارد، بایدها و نبایدهایی دارد که با سنگ شکنی جور درنمی آید. پس اینها که هستند؟ آیا ضدانقلاب نیست که چنین مستمر و کوبنده و تضمین شده پا به گورستان می گذارد؟ آیا اینها اخلاف همان ها نیستند که عادت به مثله کردن داشتند یا به...؟ آخر این چه عادت زشت و زننده ای است؟