(بدان ای سالک راه خدا!) آیا چیزی که مخالف نص متواتر و اجماع علما است، باید آن را از شیطان حساب کرد یا از کمال طهارت نفس و تقوا؟ اگر از کمال تقوا و احتیاط در دین است، چه شده است که بسیاری از این وسواسی های بی جا و جاهل های متنسک راجع به اموری که احتیاط، لازم یا راجح است احتیاط نمی کنند؟ تاکنون کی را سراغ دارید که (در) شبهات راجع به اموال وسواسی باشد؟ تاکنون کدام وسواسی، عوض یک مرتبه زکات یا خمس چند مرتبه داده باشد؟ و به جای یک مرتبه حج چند مرتبه رفته باشد؟ و از غذای شبهه ناک پرهیز کرده باشد؟(1)