برخورد با هنرهای تجسمی امروزه در سطوح مختلف دچار ضعف و مشکل است. اما یکی از عاجل ترین مواردی که باید از سوی مسوولان و دست اندرکاران رعایت شود تلاش در زمینه ارایه اطلاعات و آگاهی بخشی به مردم است که در همین راستا می توان از ظرفیت های جشنواره تجسمی فجر بهره برداری مناسب تری داشت و به عنوان نمونه هنرمندان و علاقه مندان ما در دیگر استان ها به هیچ وجه در جریان فعالیت ها و کیفیت آثار به نمایش درآمده در جشنواره قرار نمی گیرند. چه خوب می شد اگر برای این موضوع برنامه ای در نظر می گرفتیم.

طبیعی است یکی از راه های گسترش آگاهی در زمینه هنرهای تجسمی معطوف به همین امر است. به واسطه این آگاهی بخشی و اطلاع رسانی است که آثار بیش از گذشته به خانه ها راه پیدا می کنند و اتفاق مثبتی که باید، رخ می دهد. همچنین گرایش هنرمندان به گونه های جدید هنرهای تجسمی مانند ویدیوآرت و هنرهای مفهومی (کانسپچوال آرت) در سال های اخیر افزایش یافته و مادامی که مردم با این زمینه ها آشنا نشوند نسبت به آن نیز واکنش مثبت نشان نمی دهند. متاسفانه جشنواره ها اصلا در این مسیر حرکت نمی کنند و همه چیز به برگزاری یک افتتاحیه و اختتامیه مختصر و دعوت از تعدادی هنرمند خاص خلاصه می شود. از سوی دیگر معتقدم آموزش و پرورش و آموزش عالی باید شرایطی فراهم کنند که آثار برای دانش آموزان و دانشجویان به نمایش درآید و درباره شان بحث و تبادل نظر شود. امروز شاهد هستیم که هنرمندان غالب بازدیدکنندگان جشنواره را تشکیل می دهند و حضور تماشاگران عادی کاستی بزرگ چنین رویدادهایی به نظر می رسد. بر همین اساس است که مخاطب ایرانی در جریان فعالیت ها و دستاوردهای هنرهای تجسمی قرار نمی گیرد. پس تاکید می کنم که آگاهی بخشی و اطلاع رسانی ضعف بزرگ امروز هنرهای تجسمی است و مردم با گونه های جدید غریبه هستند. متاسفانه تلویزیون که به هر بهانه برنامه ای تولید می کند نیز به یکی از غایبان بزرگ هنگامه برپایی جشنواره تجسمی فجر تبدیل شده و در راه یاری رسانی به افزایش آگاهی های عمومی گامی برنمی دارد.