دوشنبه هفتم اسفندماه در خانه اندیشمندان علوم انسانی بزرگداشتی برای هارون یشایایی برگزار شد و بی مناسبت ندیدم که اینجا چند کلمه ای درباره ایشان بنویسم. آشنایی من با هارون یشایایی یا همان «پرویزخان» خودمان به دوران بنیاد فارابی برمی گردد. پرویزخان تهیه کننده سینما بود و با ما رفت وآمد داشت و من خیلی زود متوجه شدم با آدمی حرفه ای آشنا شده ام: حرفه ای به معنی کسی که وجودا برخوردار از اخلاقیات ارزشمند این حرفه بود و منشی سینمایی داشت. از آن بالاتر در زمره آن آدم هایی بود که کارش را با دلش می کرد، نه با دستش. کارنامه سینمایی اش هم بدون فرازونشیب و همه کارهایش واجد ارزش بود. در همه آن سال ها می دیدم