شاید آن روزی که اولین تلاش ها برای تاسیس ذوب آهن آغاز شد و رویای دیرین ایرانیان از زمان سلسله قاجار به ثمر نشست، در ذهن هیچ کس نمی گنجید که روزگاری این غول دشت طبس به این نقطه برسد و چندین دهه تلاش بی وقفه را که آثار هر روزش بر پیکر آهنین آن باقی است، پشت سر گذارد.

هرچند در ابتدای کار، کارشناسان روس، ظرفیت 550 هزار تن را برای ذوب آهن در نظر گرفتند؛ اما با اجرای طرح های توسعه ای و احداث کوره شماره2 که سال 1362 به اتمام رسید بر ظرفیت تولید آن افزوده شد و تا سال 1367 با خرید دو دستگاه ماشین ریخته گری مدرن از ایتالیا و نصب آن، این کارخانه به ظرفیت اسمی خود یعنی یک میلیون و نهصد هزار تن رسید