زمانی که در دانشگاه بر کرسی یکی از اساتید بزرگ اقتصاد در گرایش بانکداری اسلامی شاگردی می کردم، این استاد بزرگ در تعریف علم اقتصاد که به طور معمول به استفاده بهینه از منابع محدود تعریف می شود، همه ما را با یک سوال به تفکر وا داشت و آن اینکه «وقتی سخن از محدودیت منابع به میان می آید آیا بخشنده بودن آفریدگار منابع زیر سوال نمی رود و آیا گمان نمی کنید بشر شناخت کافی از منابع و استفاده بهینه از آن را ندارد؟» اگرچه پرداختن به نکات نهفته در کلام استاد در این مقال امکان پذیر نیست: لیکن به گمان نگارنده، توجه به این نکته دقیق، شاه کلیدی برای بسیاری از قفل های اقتصادی است. اخیرا تحلیل های دقیقی از سوی