او آخرین راوی موسیقی خنیاگری مازندران است هر چند خودش از این عنوان رضایت ندارد و می گوید «نمی خواهم آخرین راوی باشم.»

استاد اسحاقی متولد روستای گرجی بهشهر است. آبان امسال که بیاید او 70 ساله می شود. مادرش در زمینه شعر و موسیقی فعالیت جدی داشت و همین فضای مناسب او را به سمت این هنر سوق داد و نوازندگی را در 11 سالگی زیر نظر استاد حسن علی پور، معروف به «حسن طبال» و با ساز تنبک آغاز کرد. او بعدها نی چوپانی را امتحان کرد و سپس به دوتار روی آورد و همزمان در تعزیه خوانی ها نیز شرکت داشت.

خودش در گفت وگویی ضمن توضیح روزهای آغاز فعالیتش در زمینه موسیقی، می گوید: «زمانی که به دوتار روی آوردم، این ساز در حال انقراض بود. همان طور که می دانید دوتار ساز نقالی ست و من تنها نقال باقی مانده از راویان و نقالان مازندران هستم.» اسحاقی علاوه بر دوتار نوازی و مقام خوانی، در ساختن سازهایی چون دوتار و کمانچه نیز مهارت زیادی دارد.