یکی از سیاست گذاری های دولت نهم تا دولت دوازدهم برای تامین مسکن مناسب و شایسته مردم، در طرح مسکن مهر خلاصه شده است. بی شک در مسیر ایجاد و احداث مسکن مهر، ملاحضات سیاسی توام با منفت طلبی گروه های خاص، نقش داشته است؛ اما اینکه چه اندازه از این سیاست ها وامدار گروه های خاص و ویژه خواران بوده است، نیاز به بررسی و تحلیل پیچیده ندارد. با نگاهی اجمالی به این مسیر و فرایند شکل گیری مسکن مهر از لحظه شروع تا واگذاری واحدها و حتی پس از آن می توان به حضور پررنگ «ویژه خواران» و اینکه به چه گروه هایی وابسته اند پی برد.انتخاب زمین های کم ارزش و دورافتاده برای اجرای پروژه های مسکن مهر در سطح وسیع، انتخاب پیمانکاران فاقد صلاحیت لازم در حوزه ساخت مسکن، تامین مصالح ساختمانی غیراستاندارد و اجرای عملیات ساختمانی برای افزایش کمیت و کاهش کیفیت از طریق حاکمیت روابط به جای ضوابط را می توان از دلایل حضور گسترده ویژه خواران و کانون های قدرت و ثروت در پروژه مسکن مهر دانست و در مقابل، مردم ضعیف و محروم مورد اغفال، اهمال و اضرار رجال سیاسی و اقتصادی قرار می گیرند.نقشه پراکنده سازی بلوک های مسکونی در نواحی شهری مسکن مهر، بیانگر انگیزه تامین کنندگان زمین های این مسکن در راستای بالابردن میزان سطح کاربری و افزایش سود مضاعف است؛ به طوری که در مسیر اجرای این پروژه ها، منافع دولت و گروه های وابسته به دولت تامین شود. در این میان، تنها باقی مانده های این ریخت وپاش عظیم نصیب اقشار ضعیف و آسیب پذیر کشور می شود. مسکن مهر تنها ارثیه دولت های منتخب به ملت است که همواره با چالش ها و پیامدهای زیاد و جدی در حوزه های مختلف همراه بوده است.چالش هایی مانند دورافتادگی نواحی شهری موسوم به مسکن مهر با مراکز استان ها، پایین بودن کیفیت و کمیت مسکن های ساخته شده در این نواحی، دسترسی نداشتن آسان ساکنان این نواحی به نیازهای روزمره و امکانات و خدمات شهری، اداری، درمانی و بیمارستان، کیفیت و کمیت پایین فضای آموزشی و ورزشی، عدم دسترسی سریع و آسان به ناوگان حمل ونقل عمومی ارزان و از همه مهم تر محدودیت ساعات خدمات دهی ناوگان حمل ونقل عمومی به خصوص اتوبوس های شرکت واحد به این نقاط دورافتاده، تنها بخشی از مشکلات اهالی و ساکنان مسکن مهر است.