من از جمله آدم های خوش شانسی بودم که در اواخر دهه 60 توانستم دوره دوساله ای را که برای مدت کوتاهی در مکانی به اسم دانشکده هنر نیاوران در محل فعلی فرهنگ سرای نیاوران راه اندازی شده بود، بگذرانم. در این دوره های دوساله استادان صاحب تجربه و بنام رشته های مختلف هنری؛ از غلامحسین نامی گرفته تا بهرام بیضایی، رکن الدین خسروی، محمود دولت آبادی و بسیاری دیگر تدریس می کردند. راه اندازی این مرکز هم از اقدامات متعدد و خوبی بود که در زمان ریاست علی منتظری بر مرکز هنرهای نمایشی انجام شد (این را هم می توانید کنار چیپس دهه شصتی جزء نوستالژی های آن دوره حساب کنید!).