با بهار آمده بود و همراه با بهار هم رفت. سید حسن حسینی شاعر انقلابی در فروردین 1335 به دنیا آمد و در نهم فروردین 83 چشم از جهان فروبست، اما آثارش تا سال های سال و بهارهای بسیار خواهد ماند، همان طور که خودش هم در شعری به آن اشاره کرده بود که «من شعرهایم را / برای نسل دیگر پست خواهم کرد...». حالا قرار است مراسم پاسداشت این شاعر معاصر با عنوان «خاموشی و یک جهان سخن گفتن» برگزار شود. آن طور که در خبرها آمده قرار است این مراسم روز دوشنبه بیستم فروردین از ساعت 17:30 در انجمن شاعران ایران به نشانی قلهک، خیابان شهید کلاهدوز (دولت) نبش کوچه شهید نعمتی برگزار شود.

سیدحسن حسینی در محله سلسبیل به دنیا آمد و در نازی آباد و نیروی هوایی قد کشید. او در رشته تغذیه لیسانس و در رشته ادبیات فارسی فوق لیسانس و دکتری گرفت. از سال 1352 شروع به نوشتن و سرودن شعر کرد و آثارش را در مجله فردوسی آن زمان منتشر کرد. در سال 1358، حوزه اندیشه و هنر اسلامی را به همراه استاد محمدرضا حکیمی و آقای رخ صفت و نیز آقای تهرانی و آیت ا... کاشانی راه اندازی کردند. در زمان جنگ، به تبلیغات جنگ و ابلاغ پیام ها در رادیو ارتش مشغول بود. تا سال های 62 63 (یکی دو سال بعد از آزادی خرمشهر) در رادیو ارتش کار می کرد، اما وقتی دید جنگ تمام نمی شود به حوزه هنری بازگشت.

رهبر معظم انقلاب همواره به این شاعر فرزانه نظر لطف داشت و در دیدار با اعضای مجمع نویسندگان مسلمان، قلم این شاعر عزیز را ستود. سخنان ایشان، نشان دهنده ذوق و قدرت ادبی این شاعر دل سوخته انقلاب است. مقام معظم رهبری در پی درگذشت این شاعر و هنرمند فرزانه هم پیام تسلیتی صادر فرمود. متنی که نشان دهنده علاقه قلبی ایشان به دکتر سیدحسن حسینی بود. جالب این که وقتی به او گفته بودند به عنوان شاعر برگزیده دفاع مقدس انتخاب شده ای و قرار است جایزه بگیری، با همان طنز همیشگی در کلام و شعرش، خیلی راحت جواب داده بود: «تیر و ترکشش را دیگران خوردند و حالا جایزه اش را ما بگیریم؟!»