اگر وهم با قدرت فاسد درآمیخته شود شاید حاصلش پلیدی شود که آخرش به مرگ ختم شود. اما این مرگ تنها یک کنش نیست. یک فلسفه است. مرگی که نه در باور مذهبی و اساطیری آماده است، بلکه مرگی که ساخته همین آدم ها با نگاه های جهانشمول ساختگی است. آنجایی که مظفر سنگ روی میزش را طوری توصیف می کند که از لحد هم به یادآورنده تر است. سنگی بزرگ و سنگین که نماد شخصیت اصلی رمان خاکستر است. حسین سناپور در آخرین کار خودش دست به کاری زده که خصوصیات شهر و اشیا را به شخصیت هایش پیوند زده است. حالت درونی و فکرهای شان را با خیابان ها و خانه ها نشان می دهد. این کار سپیدخوانی را برای مخاطب فراهم آورده است که خود را در فضای