رسانه به عنوان ابزاری که تبلور دهنده افکار و آرای اندیشوران است یکی از ارکان اصلی دیپلماسی عمومی برای در اختیار گرفتن افکار عمومی و به تبع آن قدرت است. قدرتی که دارنده آن تعیین کننده همه چیز خواهد بود. یعنی دارنده آن می تواند اراده خود را در سطوح مختلف جاری و ساری نماید. در این میان رسانه های دیداری در مرتبه بالایی از حیث اثر بخشی قرار دارند که رسانه ملی در ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست. یعنی هم مخاطبان بسیاری دارد و هم از اثرگذاری بالایی در میان مردم برخوردار است. اما متاسفانه گاهی دیده می شود این ابزار موثر آنگونه که شایسته است مورد استفاده قرار نمی گیرد و به بسیاری از موضوعاتی که باید نمی پردازد.