آرام و با وقار بود و خالص و پرهیزگار. همیشه می خواست گمنام بماند و از تظاهر و خودنمایی به شدت پرهیز می کرد، مقید به تهجد شبانه بود؛ گفته اند: اگر شبی برای نماز شب بیدار نمی شد، خود را سرزنش می کرد. اذان می گفت و به نماز جماعت مشغول می شد. خودسازی و ساده زیستی سرلوحه زندگیش بود.

تعهد داده بود شش ماه در کردستان بماند؛ اما طی نامه ای به مادرش نوشت «من شش ماه تعهد داده ام ولی تا زنده ام جبهه را ترک نمی کنم.» او بعد از چهار ماه فقط یک شبانه روز به مرخصی آمد. شهید کاظمی دیده بان جبهه ها، عقیده داشت رسالتش وقتی به انجام خواهد رسید که خونش ریخته شود و در راه حق به شهادت برسد. او در گرمای جبهه قصد روزه می کرد و با خودسازی به مراتب سلوک معنوی می پرداخت. با شهادت دوستانش، اشتیاق او هم به شهادت بیشتر می شد تا سرانجام به آرزوی دیرین و لقای پروردگارش رسید.

طلبه بسیجی شهید «مجتبی کاظمی»، سال 1342 در نجف آباد متولد شد و در 15/6/1360 در سر پل ذهاب به شهادت رسید.