داریوش شایگان درعین حال که اعتبار جهانی داشت یکی از ایرانی ترین متفکران کشور به شمار می رفت؛ به تعبیری می توان گفت که او از چهره های برجسته اندیشه معاصر ایران است.

واقعیت این است که «تفکر وطن دارد» انسان می تواند فکرشناس باشد و هر جای دنیا کار کند اما انسانی که خود می اندیشد و به تکرار افکار دیگران بسنده نمی کند، باید «مساله» داشته باشد. مساله و دغدغه همیشه به یک «اینجا» و «اکنونی» ربط دارد. اینجا و اکنون یعنی «وطن» و «تاریخ». هیچ کس نمی تواند بیرون از وطن و اینجا و اکنونش متفکر باشد. از همین رو، دکتر شایگان که زبان فرانسه و انگلیسی را بخوبی می دانست و آثارش در معتبرترین نشریات دنیا منتشر می شد، اما همواره از ایران می نوشت. اینکه یک فرد «مساله» داشته باشد خود بخش مهمی از خلاقیت است. دکتر شایگان، مساله داشت و مساله ها، او را در مسیر اندیشمند بودن قرار می داد.