در منابع اسلامی احکام متعددی در زمینه های مختلف حریم خصوصی به چشم می خورد، اما هیچ گونه تعریف مشخص با عنوان این اصطلاح ارائه نشده است. به این ترتیب می توان گفت روش اسلام در این باره تحویل گرایانه است. به این معنی که در قالب احکام، حقوق و اصول دیگر از جمله حق مالکیت، منع غیبت، تهمت، تجسس، اشاعه فحشا و نظایر آن به این موضوع پرداخته و به نوعی آن را مورد شناسایی قرار داده است که می توان احکام آن را از این طریق استنباط کرد. بارزترین مصادیق حریم خصوصی مورد پذیرش دیدگاه های مختلف حقوقی عبارتند از: اطلاعات شخصی، جسم افراد، منازل و اماکن خصوصی و ارتباطات خصوصی. بنابراین دسترسی به اطلاعات شخصی و افشای