همکارانش در دانشکده خاورشناسی فرهنگستان علوم روسیه خبر داده اند که پروفسور ایوان میخایلویچ استبلین- کامینسکی، خاورشناس معروف روس که آثار پرشماری درباره تاریخ و فرهنگ و زبان های ایرانی و ایرانیان نوشته، دیروز در سن 72 سالگی در زادگاهش «سن پترزبورگ» روسیه درگذشته است. کامینسکی که از معروف ترین مترجمان کتاب «اوستا» به زبان روسی به شمار می رود، متولد سال 1945 در لنینگراد (سن پترزبورگ) و از آخرین شخصیت های سرشناس مکتب ایران شناسی کهن اتحاد شوروی بود. او پژوهش های متعددی درباره زبان های ایرانی، از جمله زبان های پامیری و تاریخ و فرهنگ «بدخشان» انجام داده بود. او فرزند میخایلویچ استبلین- کامینسکی، زبان شناس معروف و پژوهشگر سرشناش زبان ها و تاریخ و فرهنگ مردمان اسکاندیناوی است که آثار زیادی در زمینه زبان شناسی از خود به جا گذاشته است.

علاقه ایوان میخایلویچ به ایران شناسی از زمانی شروع شد که سال 1964 برای مدتی در کاوش های باستان شناسی در تاجیکستان، ترکمنستان، قرقیزستان، در جنوب اورال، ایران و ناحیه شینچان چین شرکت داشت. او در سال 1967 در یک روستا در ولایت خودمختار بدخشان در شرق تاجیکستان معلم بود. پروفسور استبلین کامینسکی سال 1968 از دانشکده خاورشناسی دانشگاه سن پترزبورگ در رشته زبان و ادبیات ایران فارغ شد و در بخش خاورشناسی فرهنگستان علوم روسیه به ادامه دوره دکترا و فعالیتهای علمی در زمینه ایران شناسی پرداخت. او سه سال بعد از پایان نامه خود درباره «آواشناسی تاریخی زبان وخانی» دفاع کرد.

کامینسکی به زبان هایی مانند فارسی، خوارزمی، اوستایی، پارسی میانه و باستان، سغدی، اوستیایی، پامیری و همچنین زبان های عربی، لاتین و یونانی کهن مسلط بود و بیش از 150 کتاب و مقاله علمی، غالبا درباره زبان های ایرانی شرقی، فرهنگ و قوم های ایرانی، از خود برجا گذاشته است. از کارهای عمده او می توان از ترجمه منتخبی از سرودهای اوستا به زبان روسی در قالب شعر نام برد که برای نخستین بار سال 1990 در دوشنبه منتشر شد. سه سال بعد مجموعه ای از سرودهای اوستا با ترجمه او در مسکو هم منتشر شد و در سال 2009 مجموعه ای تحت عنوان «گات های زرتشت»در

سن پترزبورگ منتشر کرد. او چند مدخل دانشنامه «ایرانیکا» نوشته و در کشور ما نیز از او به عنوان «چهره ماندگار» تقدیر شده است.