در سالهای اخیر دو اثر «چهل سالگی» و «جامه دران» از من مورد اقتباس سینمایی قرار گرفته است. فیلم «جامه دران» به کارگردانی حمیدرضا قطبی کاملا به متن وفادار بود، اما «چهل سالگی» اقتباسی بود که سناریست فیلم تغییراتی را در داستان به وجود آورد که از نظر من درست نبود.

اقتباس ادبی جایگاه ویژه ای در سینمای جهان دارد و سینما همواره رابطه ای عمیق و ناگسستنی با آثار ادبی داشته است، اما به نظرم در شرایط کنونی ایران آثار ادبی کمی قابلیت اقتباس دارند و تنها بعضی از آنها هستند که مولفه های لازم برای برگرداندن به یک اثر سینمایی را دارند. بعضا دیده می شود برخی نویسندگان حاضر به همکاری با کارگردانان نمی شوند که دلیل این امر به عملکرد کارگردان ها برمی گردد. چون اگر کارگردانی با توافق کامل نویسنده اثر کار کند و حق و حقوق مادی و معنوی او را کاملا بجا بیاورد، نویسندگان با رضایت کامل با آنها همکاری می کنند.

ادای حقوق معنوی بدین معناست که تغییرات فیلمنامه را با توافق نویسنده انجام دهند، همه جا از اقتباسی بودن فیلم شان یاد کنند و به حقوق مادی نویسنده هم احترام بگذارند.

الان دستمزد یک داستان نویس یک صدم هنرپیشه نقش اول فیلم است و این اصلا درست نیست. چرا تا داستان نباشد که فیلمی ساخته نمی شود.