امام صادق(ع) در روایت مبسوطی، حقیقت و حدود روزه را بدین شکل بیان می فرمایند: «... بر یکدیگر ستم نورزید، و بی خردی نکنید، و از هم دلگیر مشوید، از یاد خدا و نماز غفلت مکنید و ملازم سکوت و خاموشی و بردباری، پایداری و راستی و دوری از بدکاران باشید. و از سخن ناروا و دروغ و افتراء و دشمنی و گمان بد و غیبت و سخن چینی اجتناب ورزید، و چنان باشید که گویی قیامت و آخرت را در منظر خود، و مرگ را در پیش روی دارید، و چشم به راه تحقق وعده های الهی باشید، و برای لقای خداوند توشه برگیرید، و بر شماست مراعات آرامش و وقار و خضوع و خشوع و چونان بنده ای که از کیفر مولایش می هراسد.(1)