هنگام تصمیم گیری و طراحی استراتژی به شرایط نظام بین الملل توجه می کند و به این می پردازد که معادلات قدرت در عرصه بین المللی به چه شکلی است و اینکه آن معادلات چه محدودیت ها و چه فرصت هایی برای آمریکا ایجاد می کند. جایگاه برتر آمریکا در سیاست بین الملل که در پرتو سیاست بین الملل گرایی پس از جنگ دوم حاصل شده است، سبب شده که این کشور با محدودیت های کمتری در عرصه بین المللی برای عملیاتی کردن تصمیمات خود مواجه شود. فروپاشی شوروی و پیروزی آمریکا در جنگ سرد سبب گسترش آزادی عمل آمریکا در عرصه بین المللی شده است که این وضعیت سبب شده آمریکا قادر باشد در صورت نیاز و الزام سیاست های یکجانبه را در دستور کار خود قرار دهد. در این شرایط دولت هایی مانند جمهوری اسلامی که آمریکا را دشمن و خصم خود معرفی می کنند،برای هرگونه مذاکره و توافق با آن دو مدل پیش روی خود دارند: