امروزه ورزش در دنیا تبدیل به ابزار مهمی شده و کشورهایی که تعریف جامعی از آن دارند استفاده های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی از آن می برند. ورزش یک حرکت اجتماعی است که در دنیا نقش آفرین است. در حوزه اقتصادی حدود 700 میلیارد یورو گردش پولی ورزش در دنیا است که نشان دهنده اهمیت آن در عرصه اقتصادی و تولید ناخالص داخلی کشورها است. در کشورهای توسعه یافته بین 4 تا 5 جی دی پی تولید ناخالص داخلی از راه ورزش وجود دارد و...

در ایجاد نشاط، رقابت و الفت ملی نقش مهمی را ایفا می کند. در کشورهای توسعه یافته شاهد هستیم که ورزش و مسائل مربوط به آن اولویت مسوولان است. چرا که سلامت و نشاط جامعه را هدف گرفته و همچنین بهره برداری های سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی را در پی دارد. ورزش می تواند در جهت تحکیم جامعه و مسائل فرهنگی به کار گرفته شود و در مراودات سیاسی و حتی آشتی ها و قهر ها در عرصه سیاست نقش بازی کند و برای نزدیک کردن ملت ها مورد استفاده قرار گیرد.

با وجود جامعه جوانی که داریم برنامه ریزی های مدونی در این راستا صورت نگرفته است. اگر بنا است از این فرصت ها استفاده کنیم، دستگاه ها و مسوولان باید متفق القول باشند. ما هنوز تعریف جامعی از ورزش نداریم. باید مشخص کنیم ورزش برای مان ابزار است یا هدف. متاسفانه مسوولان ما در دولت های مختلف و از جمله دولت فعلی به ورزش اولویت نمی دهند. حتی می بینیم، فردی که از کابینه جا مانده وزیر ورزش می شود. ورزش پتانسیل بسیار خوبی دارد که می تواند ناهنجاری های اجتماعی را کم کند، در اشتغال نقش مهمی را ایفا کند. در تولید ثروت می تواند نقش بازی کند.

از این ابزار کارآمد نباید غافل بمانیم. به خصوص که در شرایط کنونی التهاباتی در جامعه وجود دارد و باید توجه بیشتری به این حوزه داشته باشیم. دیدار رییس جمهور با تیم فوتبال بسیار خوب است به شرط اینکه این دیدارها مستمر باشد و از نیروهای کارآمد در عرصه برنامه ریزی استفاده شود.