امیر قلعه نویی باز هم دست تیمی که به او خدمت کرده بود را در پوست گردو گذاشت تا آن تیم بماند و مشکلاتش.

او سابقه این کار را البته دارد. روزگاری مصطفی آجورلو همه چیز را برای موفقیت او در تراکتورسازی فراهم کرده بود؛ اما او حتی یک جام هم برای مردم تبریز نیاورد. وقتی هم متوجه شد این تیم از پنجره نقل و انتقالات تابستانی محروم است و در فصل بعد تضعیف می شود، بی سروصدا و بدون آن که به کسی جواب پس بدهد، از تراکتور خارج شد. بی توجه به این که تراکتور بعد از روزهای ناکام در ملوان و شکست سنگین به استقلال و در شرایطی که خانه نشین بود، به او پناه داده بود. او آن فصل همه چیز برای قهرمانی داشت. اما قهرمانی در لیگ را به پرسپولیس داد. در فینال جام حذفی هم به نفت تهران باخت که هفت بازیکن اصلی خود را نداشت و سرمربی این تیم هم از حضور کنار خط محروم بود. ذوب آهن به این مربی ناکام فضا برای همکاری داد. او را جذب کرد تا راه پرفروغ یحیی گل محمدی و مجتبی حسینی در این تیم ادامه پیدا کند. اما این مربی نتوانست کاری کند. او در اولین بازی جام حذفی در خانه خود به تیمی از لیگ یک باخت و حذف شد تا به مسئولان تیم نشان دهد چه تصمیم اشتباهی گرفته اند. آنها وقتی بیشتر به اشتباهشان پی بردند که قلعه نویی بلافاصله بعد از دریافت پیشنهادی مناسب از سپاهان، تیم قبلی خود را رها کرد و به سپاهان رفت. یعنی درست در زمانی که ذوب آهن به سرمربی خود نیاز داشت، او تیمی را ترک کرد که در روزهای سخت به او پناه داده بود. قلعه نویی با امضای قرارداد با سپاهان نشان داد چقدر به تیمهایی وفادار می ماند که به او خدمت می کنند.