اردشیر تفقد از گزارشگران قدیم رادیو که سال هاست جلای وطن کرده از پیشنهادهای رادیوهای آمریکایی می گوید که همه را رد کرده و حاضر نشده است در حق کشورش نامردی کند.وی گفت:عشق من به رادیو زمانی در دلم جوانه زد که صدای گوش نوازش را از ناودان شنیدم! خوب به خاطر دارم که به آن رادیو گوشی می گفتند. وقتی دبستان می رفتم خانم عاطفی از برنامه صبحگاهی رادیو قصه می گفت. ما باید ساعت 8 در مدرسه حاضر می شدیم و برنامه خانم عاطفی ساعت 7:30 تازه شروع می شد و داستان، حکایت، قصه های کوتاه می گفت ولی من هر جور بود باید قصه را می شنیدم و بعد به مدرسه می رفتم به همین دلیل معمولا با تاخیر به مدرسه می رسیدم.کار رادیو دلی است و با روح و روان و ذات انسان ها سر و کار دارد. اگر عاشق نباشی خیلی زود مشتت برای مخاطب باز می شود و او را از دست می دهی. این گوینده یاد آورشد:با اینکه خارج از ایران خیلی پیشنهاد کار داشتم اما هیچ کدام را نپذیرفتم چون معتقدم جایی باید کار کرد که سرش به تنش بیرزد.