در سال 1357 انقلابی در ایران رخ داد و مردم ایران که شب و روز در میانشان شاه دوستی ترویج می شد، بساط شاهنشاهی را برای همیشه برچیدند و به این ترتیب، از میان همه نیروهای سیاسی ایران، از چپ گرایان گرفته تا روشنفکران لیبرال، قدرت به روحانیت رسید. اما چرا و چگونه؟ چه منطقی بر اذهان ایرانیان حاکم بود و چه شد که آنان با پشت کردن به مظاهر نوگرایی، «جمهوری اسلامی» را ترجیح دادند؟ چرا جامعه ایرانی راهی برخلاف سکولاریسم، موج غالب جهانی، در پیش گرفت؟ چرا مردم ایران از میان همه مخالفان رژیم پهلوی که در میان آنان سیاست مداران کارکشته، متخصصان برجسته و مبارزان باصداقت و وطن پرست از چپ و راست بودند، روحانیان